Luka’nın 7. Pazarı
İbraniler 2. Bölüm
2-3Çünkü melekler aracılığıyla bildirilmiş olan söz geçerli olduysa, her suç ve her sözdinlemezlik hak ettiği karşılığı aldıysa, bu kadar büyük kurtuluşu görmezlikten gelirsek nasıl kurtulabiliriz? Başlangıçta Rab tarafından bildirilen bu kurtuluş, Rab’bi dinlemiş olanlarca bize doğrulandı. 4Tanrı da buna belirtiler, harikalar, çeşitli mucizeler ve kendi isteğine göre dağıttığı Kutsal Ruh armağanlarıyla tanıklık etti. 5Tanrı, sözünü ettiğimiz gelecek dünyayı meleklere bağlı kılmadı. 6Ama biri bir yerde şöyle tanıklık etmiştir:
«Ya Rab, insan nedir ki, onu anasın,
ya da insanoğlu nedir ki,
ona ilgi gösteresin?
7Onu meleklerden biraz[c] aşağı kıldın.
Yücelik ve onur tacını ona giydirip
ellerinin yapıtları üzerine onu görevlendirdin.
8Her şeyi onun ayakları altına sererek
ona bağımlı kıldın.»
Tanrı, her şeyi insana bağımlı kılmakla, insana bağımlı olmayan hiçbir şey bırakmadı. Ne var ki, her şeyin insana bağımlı kılındığını henüz görmüyoruz. 9Ama meleklerden biraz[c] aşağı kılınmış olan İsa’yı, Tanrı’nın lütfuyla herkes için ölümü tatsın diye, çektiği ölüm acısı sonucunda yücelik ve onur tacı giydirilmiş olarak görüyoruz. 10Birçok oğulu yüceliğe eriştirirken onların kurtuluş öncüsünü acılarla yetkinliğe erdirmesi, her şeyin kendisi için ve kendi aracılığıyla var olduğu Tanrı’ya uygun düşüyordu.
Luka 8. Bölüm
41O sırada, havra yöneticisi olan Yair adında bir adam gelip İsa’nın ayaklarına kapandı, evine gelmesi için yalvardı. 42Çünkü on iki yaşlarında olan biricik kızı ölmek üzereydi.
İsa oraya giderken kalabalık O’nu her yandan sıkıştırıyordu. 43On iki yıldır kanaması olan bir kadın da oradaydı. Varını yoğunu hekimlere harcamıştı; ama hiçbiri onu iyileştirememişti. 44İsa’nın arkasından yetişip giysisinin eteğine dokundu ve o anda kanaması kesildi.
45İsa, «Bana kim dokundu?» dedi.
Herkes inkâr ederken Petrus[ğ], «Efendimiz, kalabalık seni çepeçevre sarmış sıkıştırıyor» dedi.
46Ama İsa, «Birisi bana dokundu» dedi. «İçimden bir gücün akıp gittiğini hissettim.»
47Yaptığını gizleyemeyeceğini anlayan kadın titreyerek geldi, İsa’nın ayaklarına kapandı. Bütün halkın önünde, O’na neden dokunduğunu ve o anda nasıl iyileştiğini anlattı. 48İsa ona, «Kızım» dedi, «imanın seni kurtardı. Esenlikle git.»
49İsa daha konuşurken havra yöneticisinin evinden biri geldi. Yöneticiye, «Kızın öldü» dedi, «artık öğretmeni rahatsız etme.»
50İsa bunu duyunca havra yöneticisine şöyle dedi: «Korkma, sadece iman et, kızın kurtulacak.»
51İsa eve gelince Petrus, Yuhanna, Yakup ve kızın annesi babası dışında hiç kimsenin kendisiyle birlikte içeri girmesine izin vermedi. 52Herkes kız için ağlıyor, dövünüyordu. İsa, «Ağlamayın» dedi, «kız ölmedi, sadece uyuyor.»
53Kızın öldüğünü bildikleri için İsa’yla alay ettiler. 54O ise kızın elinden tutarak, «Kızım, kalk!» diye seslendi. 55Ruhu yeniden bedenine dönen kız hemen ayağa kalktı. İsa, kıza yiyecek bir şey verilmesini buyurdu. 56Kızın annesi babası şaşkınlık içindeydiler. İsa, olanları hiç kimseye anlatmamaları için onları uyardı.
