Aziz Nektaryos’u anma günü vaazı
(10/11/2019 için)
(Anma günü 9 Kasım)
Azizler, yalnızca Havarisel Çağda ya da Roma zulmü yılları boyunca değil, tüm tarih boyunca Kutsal Ortodoks Kilisesi’nde ortaya çıkmıştır. Aralarından öne çıkan, 9 Kasım’da kutlanan 20. yüzyılın büyük bir Azizi: Mucize yaratan Aziz Nektaryos.
Sıradan insanların dışında, aziz olarak kabul edilenlerin özel bir kategoride var olduğuna inanan bazı insanlar olabilir. Ama eğer Azizlerin Yaşamlarını gerçekten incelersek, Aziz Nektaryos gibi, hayatın her kesiminden geldiklerini görebiliriz. Silivri’de (doğu Trakya) 1846’da fakir ebeveynlerle doğdu. Anavatanındaki ilk eğitiminden sonra ailesi çalışmalarına devam etmesi için onu İstanbul’a gönderdi. Desteği olmadığı için okula giderken mağaza memuru olarak çalışmak zorunda kaldı. Daha sonra, genç Nektaryos’un ahlaki ve manevi niteliklerini takdir eden zengin ve dindar bir Hristiyan yardımı ile Atina İlahiyat Okulu’na katılabildi. Aziz Nektaryos, 1876’da keşiş ve kısa bir süre sonra Sakız adasında diyakoz oldu. Maddi zorluklar onun manevi bir yaşam sürmesini engellemedi! Sıkı çalışması, derin inancı, içten sevgisi, alçakgönüllülüğü, affediciliği ve günlük manevi mücadelesiyle, ilahi bir kutsallığa ulaştı. İncil’i ve Kilise Babalarının eserlerini yoğun bir şekilde inceledi ve bunları yalnızca kendisine uygulamakla kalmayıp, başkalarına da açık ve anlaşılır bir şekilde öğretti. Manevi hayatı yaşıyor, bu yüzden başkalarına verimli bir şekilde yazabiliyor. Aziz Nektaryos, yazılarında, kutsal bir imanlının nasıl olması gerektiğinden bahseder. (Complete Works of Saint Nectarios Volume E’ p. 417, In Orthodox Faith And Life pp. 198-9). Bahsettiği yirmi beş arasında şunlar bulunur:
– “Tanrı’nın ilahi kanununu kalbinin içinde tutar, onu iyilik için korur ve yaşamına uygular.”
– “Kendi iradesi Tanrı’nın iradesine uygundur.”
– “Manevi egzersizi ve aralıklı duasıyla Tanrı’yı sevindirmek ister.”
Bu üçe, Aziz Nektaryos’un kendine has özelliği olan bir tane daha eklenebilir:
– “Davranışlarında basittir ve kimseye zarar vermez.”
Hayatında bunun birçok örneği var.Çalışmalarının ardından 1885’te İskenderiye Patrikliği’ne hizmet vermeye davet edildi.Orada kıdemli bir papaza ve daha sonra Libya’daki Pentapolis Büyükşehirine atandı. Mısır’ın Kahire’sinde (Patrik temsilcisi olarak görev yaptı), halka ilham veren geniş bir dinsel eser geliştirdi. Buna karşılık, kutsallığına duydukları hayranlığı dile getirdiler. Bu, Nektaryos’u Mısır’ın dışına çıkarmayı başaran, sinsi hareketlerle bazılarının kıskançlıklarına neden oldu. Oradan, üç yıl (1891-1894) Kutsal Metropollerde vaiz olarak hizmet ettiği Yunanistan’a gitti. Bundan sonra, Atina’daki Rizarios Din Okulu’nun Müdürü olarak görev yaptı. Okuldaki 14 yıllık hizmeti boyunca (1894-1908), Aziz Nektaryos, öğretileri ve kutsal tavrıyla öğrenciler için bir örnekti. Bu öğrencilerin birçoğu mükemmel rahipler oldu, Piskoposlar ve hatta bazıları kendi başlarına tanınmış azizler oldu.
1908 yılında Aziz Nektaryos, 1904-1907 yıllarında kurduğu Egine adasındaki Kutsal Üçlü Manastırında emekli oldu. Bilgeliği ile teoloji, Hristiyan ahlakı, dini tarih ve daha pek çok konuda çok sayıda eser yazdı. Ama onu bu kadar büyük bir Aziz yapan şey, nefret dolu, kıskançlık ve iftira dolu insanların kötülükleriyle başa çıkma şekliydi.Hayatı boyunca zulüm, iftira ve hakaretle uğraşmak zorunda kaldı. Ama hepsinden öte, affetmesi ve sınırsız sevgisinde İş gibi sert bir sabır ve hoşgörüyle karşıladı. Kalbinde kendisine saldıranlara karşı kızgın değildi. Aksine, her fırsatta onlara iyi olmaya çalıştı!
Bu yüzden, Tanrı, yaşamı boyunca kendisini çok sayıda mucizeyle onurlandırdı ve yüceltti, özellikle de 8 Kasım 1920 Melekler, kutsal ruhunu aldıktan ve Tanrı’nın ellerine teslim ettikten sonra!
Kardeşlerim, başkalarının kin ve açgözlülüğüyle uğraşırken Aziz Nektarios’un ornegini takip edelim. Etkili bir arabulucu olacağına dair güvence ile, yaşamımızın zor zamanlarında yardımını isteyelim. Amin.
Aziz Nektaryos’u anma günü vaazı
