Havarilerin Mektuplarından Okuma Üzerine Vaaz(35)
PENTEKOST PAZARI
16/6/2019
(Elçilerin işleri 2:1-11)
Büyük Pentekost bayramı bugün kutlanır dolayısıyla Elçilerin İşleri Kitabından, Kutsal Ruh’un Kutsal Elçiler’e ve Mesih’in ilk Müritlerine nasıl indiğini okuduk.
Rab’bin Dirilişinden elli gün sonra (ve Göğe Yükselişinden on gün sonra) Tamamıyle Kutsal Annesi, Elçileri, Rab’bin Müritleri ve yaklaşık 120 kişi son Akşam Yemeği’nin (Tasavvufi Akşam Yemeği) gerçekleştiği bir evin üst odasında dua amacıyla toplanmışlardı. Her gün onlara Göğe yükselmeden önce bahsettiği vaadi yerine getirilmesini bekliyorlardı: “Ancak Ruhülkudüs üzerinize gelince, kudret alacaksınız; Yeruşalimde, bütün Yahudiye’de, Samiriye’de ve dünyanın en uzak yerine kadar şahitlerim olacaksınız” (Elçilerin İşleri 1:8). Bu söz, yüzyıllar önce Peygamber Yoel’in ağzından daha önce de Tanrı tarafından verilmişti: “Son günlerde vaki olacak ki, Ruhumdan dökeceğim” (Bkz. Elçilerin İşleri 2:17 ve Joel 3: 1-3). Pazar gününe denk gelen o günün sabahı tam da bu olay yaşandı.
“Zorlu bir yel esiyormuş gibi ansızın gökten bir ses geldi, ve bütün oturdukları evi doldurdu. Ve ateşten imiş gibi bölünen diller onlara görünüp onların her biri üzerine kondu. Hepsi Ruhülkudüsle doldu, ve kendilerine Ruhun verdiği söyleyişe göre başka başka dillerle söylemeğe başladılar” (3-4. Ayetler).
Burada, ilk kilisenin bu üyelerine gelen Kutsal Ruh’u açıkça belirten üç unsur vardır: Güçlü rüzgâr dalgası, ateş dilleri ve yabancı dilleri bilme yeteneği. Kilisenin Tanrı’ya bağlı Babalarının açıkladığı gibi, her unsurun derin bir anlamı vardır:
1.“Zorlu bir yel”, rüzgar gibi Kutsal Ruh’un gözlerle görülemediğini veya elleriyle kavranamadığını, ancak her yöne estiğini ve “her zaman mevcut, her şeyi doldurduğunu” göstermektedir. Ses, rüzgar için olağan olduğu gibi ufukta belli bir yönden gelmedi, ancak herkesin, Kutsal Ruh’un nereden geldiğini (İsa’nın Baba’nın sağına oturduğu yer) anlayabilmesi için Gökyüzünden aşağı indi. Rüzgar gibi, Kutsal Ruh da görünmüyor, elle tutulamıyor ama bize fayda sağlayacak büyük bir güce sahiptir. Bu uğultu, Yahudilerin topluluklarını (Pentekostlarını Kudüs’te kutlamak için dünyanın en az 17 ülkesinden gelmiş), Elçilerin olduğu yere getirdi.
2.Ateş dilleri, bize Babil Kulesi’ni inşa etmeye çalışanların çektiği dillerin karışıklığını hatırlatıyor. Herkes başlangıçta aynı dili konuşurdu, ama gurur onların hepsinin kafasını karıştırmasına ve diğerinin ne dediğini anlayamamasına neden oldu. Sonunda farklı yerlere dağıldılar. Günün ilahisi, bugünün Kontakion’unun yaptığı bağlantı budur: “Yüce Allah geldiğinde [Babil’deki insanların] dillerinden şaşırdı, milletleri böldü. Ateş dillerini dağıttığı zaman, bütün herkesi birliğe çağırdı.” Bu birlik hemen o gün ortaya çıktı; Elçilerin mesajını her biri kendi dilinde duyduğunda 3.000 kişi vaftiz oldu ve büyük bir manevi ailenin parçası haline geldi. “Bütün inananlar tek yürek ve tek ruhluydu” (Elçilerin İşleri 4:32).
3.Elçilerin Müjde’yi çeşitli dillerde ilan etmeleri, Rab’bin son emrini yerine getirmeleri için aldıkları olağanüstü bir armağandı: “gidin, bütün ulusları öğrencilerim olarak yetiştirin” demişti. (Matta 28:19). Öğrenciler, Müjde’yi farklı milletlere, farklı dillerle nasıl vaaz edeceklerdi ve bu insanların onları anlamasını nasıl sağlanabilirdi? Pentekost’ta aldıkları nimet, bu görevi yerine getirmelerini sağladı. Gördüğümüz gibi bunun ilk büyük meyvesi hemen belli oldu. Ayrıca farklı dillerin kullanılması Mesih’in İncil’inin tüm milletlere yönelik olduğunu gösterdi.
Sevgili kardeşlerim, Kutsal Ruh’un Elçilere ve üst odada bulunanlara olan inişi bize her birimizin kişisel Pentekostunu hatırlatıyor. Ortodoks Hıristiyanlar Kutsal Vaftiz ve Kutsal Krismasyon esnasında, Kutsal Ruh’un armağanının mührü alıyoruz. Kutsal Ruh içimizde yaşar. Elçi Aziz Pavlus “Bilmiyor musun” diye soruyor, “Vücudunun, içinde olan, Tanrı’dan aldığın Kutsal Ruh’un tapınağı olduğunu?” (1. Korintliler 6:19).
Kutsal Ruh her zaman içimizde bir yer bulsun. Bizi kutsasın, bize ilham versin, bize rehberlik etsin, acılarımızda bizi rahatlatsın ve bolca bize lütfunu versin! Amin.
