Hristiyanlık’da Cin (Şeytan) ve Şeytan Çıkarma/Kovma
Öncelikle onların gerçek birer varlık olduğunu belirtmemiz gerekir. Onlar bir hastalık, bir illet ya da soyut bir düşünce değildirler. Kötü Ruhların bir kişiliği vardır aynı insanlar ve melekler gibi belli özelliklere sahiptirler (Yakup 2:19, Matta 8:28-31).
Cinlerin yani düşmüş meleklerin güçleri sınırlıdır. Onlar Tanrı’ya isyan ettikten sonra, daha önce melek olarak sahip oldukları güçleri ellerinden alındı. Güçleri sınırlı olduğu gibi bilgileri de sınırlıdır. Tabii ki onların sınırlı bilgi ve güce sahip olmaları onları güçsüz yapmıyor. Onların da yeryüzünde belli bir gücü ve etkinliği var.
Özellikle İsa Mesih’in zamanındaki olaylara baktığımızda bunu açıkça görebiliyoruz. Matta 9. bölümde İsa’ya cinli ve dilsiz bir adam getiriyorlar. İsa adamdaki cinleri kovduğunda ise adamın dili çözülüyor. Matta 12. bölümde ise bu kez İsa’ya kör ve dilsiz bir cinli adamı getiriyorlar. İsa adamı iyileştirdiğinde adam konuşmaya ve görmeye başlıyor. Kutsal Kitap’ta bunun gibi örnekler var ve gördüğümüz kadarıyla cine tutsak olmuş olan kişilerde değişik fiziksel sorunlarında olabiliyor.
Cin çıkartmak (cinlere insanların içinden çıkmalarını emretmek), Müjdeler’de ve Elçilerin İşleri Kitabı’nda çeşitli kişiler tarafından uygulanıyordu: Mesih’in talimatlarını (Matta 10) yerine getirmenin bir parçası olarak İsa’nın öğrencileri tarafından; Mesih’in ismini kullanan başkaları tarafından (Markos 9:38); Ferisiler’in çocukları tarafından (Luka 11:18-19); Pavlus (Elçilerin İşleri 16) ve cin çıkaran bazı kişiler tarafından (Elçilerin İşleri 19:11-16).
İsa’nın öğrencilerinin cin çıkartmalarının amacının Mesih’in cinler üzerindeki egemenliğini göstermek (Luka 10:17) ve öğrencilerin de O’nun ismiyle ve O’nun yetkisiyle hareket ettiklerini kanıtlamak olduğu anlaşılmaktadır. Bu olay ayrıca onların imanını ya da imanlarının eksikliğini de ortaya koyuyordu (Matta 17:14-21). Cinleri kovma etkinliğinin öğrencilerin hizmeti için önemli olduğu açıktır.
Yeni Antlaşma’nın son kısımlarında cinlerle savaş konusunda bir değişiklik gözlenmektedir. Yeni Antlaşma’nın öğretici kısımları (Romalılar’dan Yahuda’nın sonuna kadar) cinlerin etkinliklerinden söz eder ancak onları kovma etkinliklerini ele almaz ve inanlılara böyle bir şey yapmaları da öğütlenmemektedir. Bize onlara karşı durmak için Tanrı’nın silahlarını kuşanmamız gerektiği söylenmiştir (Efesliler 6:10-18). Bize iblise karşı durmamız (Yakup 4:7), ona karşı dikkatli olmamız (1 Petrus 5:8) ve hayatlarımızda ona yer vermememiz (Efesliler 4:27) söylenmiştir. Ancak bize o ve cinlerini başkalarının içinden nasıl çıkartmamız gerektiği, hatta böyle bir şeyi düşünmemiz gerektiği bile söylenmemiştir.
Efesliler Kitabı, kötülüğün güçlerine karşı savaşta yaşamlarımızda zaferli olma konusunda bize açık talimatlar verir. İlk adım, Mesih’e iman etmektir (2:8-9) ki bu, “havadaki hükümranlığın egemeni”nin üzerimizdeki yönetimine son verir (2:2). Bundan sonra yine Tanrı’nın lütfuyla, Tanrı yolundan uzak alışkanlıkları üzerimizden sıyırıp atıp Tanrı yolunda olan alışkanlıklar giyinmeliyiz (4:17-24). Bu cinlerin kovulmasını değil, düşüncelerimizin yenilenmesini gerektirir (4:23). Tanrı’nın çocukları olarak O’na nasıl itaat etmemiz gerektiği konusunda birkaç pratik talimattan sonra ruhsal bir savaşın var olduğu bize hatırlatılmaktadır. Bu savaş, cinleri kovarak değil, cinler dünyasının hilelerine karşı durabilmemize yardım eden belirli silahlarla savaşılır (6:10). Cinlere karşı, gerçek, doğruluk, müjde, iman, kurtuluş, Tanrı Sözü ve duayla dururuz (6:10-18).
