Meryem Ana’nın hediyeleri
Üstat Paisios anlatıyor : « Ağustos Meryem Ana Orucu esnasındaydı. İlâhî Âyinden sonra başrahip beni bir işe gönderdi. Oruçtan ve bir gece öncesinin uykusuzluğundan yorgundum; İlâhî Âyinden sonra da bir şey yemedim çünkü Rahip bana bir şey dememişti.
İviron’a geldim ve gemiyi beklemeye başladım. Öğleden sonra gelmesi gerekirken, akşam olmuştu ve gelen giden yoktu. İyice yorgun düşmüştüm. Bana biraz merhamet göstermesi için Meryem Annemize bir tesbih duası yapmak aklıma geldi. Ama sonra kendi kendime “Be garip adam” dedim, “Meryem Annemizi bu kadarcık bir şey için mi rahatsız edeceksin !” Daha bitirmemiştim ki manastırın içinden gelen bir kardeş elime bir paket tutuşturdu : “Al kardeşim, Tanrıdoğuran Panayia’nın lütfuyla !” Paketi açtım, içinde yarım ekmek, incir ve üzüm vardı. Kardeş dönüp gidinceye kadar gözyaşlarımı zor tuttum. »
Bu olay İviron’daki depoda olmuştu. Başka bir defa aynı manastırın iskelesinde (arsanas*) Rab’bin Annesinin yakın korumasına tanık oldu. Her iki olay hem benzer hem de hayli farklıydı. İkinci defa da uykusuzdu, oruçluydu ve gemiyi bekliyordu.
Anlatıyor : « Bitkindim, kendimi iyi hissetmiyordum. Oracıkta bayılacağımdan ve işçilerin beni göreceklerinden korkuyordum. Bunun için, cesaretimi topladım ve bir odun yığınının arkasına oturdum. Bir an Azize’den yardım istemeyi düşündüm ama kendi kendime “Sefil adam” dedim “bir parça ekmek için mi Azize’ye başvuracaksın !?” Bunu aklımdan geçirmemle birlikte Azize bana göründü ve sıcak ekmekle beraber üzüm de verdi ! Bundan böyle… »
Rahibin amansız bir hastalıktan kurtardığı bir kişi, olayı dinledikten sonra şaşkınlık içinde sormuştu : « Peki, Yeronda*, salkımdaki üzümleri yedikten sonra sap elinizde kaldı mı ?
— Ekmeğin kırıntılarını da üzümün sapını da yedim » diye cevap verdi Üstat, üstüne basa basa.
Aynorozlu Peder İsaak’ın kaleme aldığı Kapadokyalı Aziz Paisios (1924-1994), kitabından bir alıntıdır. (Paros yayıncılık, İstanbul, 2015)
