/ Azizlerimizin hayat hikayeleri / 12 Haziran Kutsal pederimiz aziz büyük Onufrius

12 Haziran Kutsal pederimiz aziz büyük Onufrius

12 Haziran Kutsal pederimiz aziz büyük Onufrius 

 

Aziz Onufrius, Keşiş Pafnutius onu ziyaret ettiği sırada altmış yıldır çölde yaşamaktaydı. Saçı-sakalı yere kadar uzamıştı ve kar gibi beyaz olan saçları çıplak bedeninin her yerini bir giysi gibi örtmekteydi. Dış görünüşü ayrıksı olmasına rağmen oldukça heybetliydi. Münzevi ihtiyar, Keşiş Pafnutius’u görünce ona adıyla hitap etti ve çöldeki hayatını anlatmaya koyuldu. Bir gün koruyucu meleği ona görünmüş ve onu ta buraya getirmişti. Uzun bir süre sadece toprak yiyerek beslenmiş, sonra bir takım denenmelerden geçip kalbi yalnız Tanrı sevgisiyle dolunca da bir melek yemesi için ona ekmek getirmişti. Ayrıca yaşadığı yerin bir tarafında Tanrı’nın takdiriyle verimli bir hurma ağacı büyüyüp dolgun meyveler vermiş ve orada bir su kaynağı akmaya başlamıştı. “Diğer yandan,” dedi Aziz Onufrios, “benim asıl yiyecek-içeceğim Tanrı’nın tatlı sözüydü.” Pafnutius’un ona bu çölde nasıl komünyon alabildiğini sorması üzerine ise, bir meleğin ona her cumartesi günü komünyon verdiğini söyledi. Sohbetin ertesi günü, münzevi ihtiyar kendisini ziyarete gelen keşişe artık dünyadan ayrılma vaktinin geldiğini söyledi, diz çöküp Tanrı’ya dua ettikten sonra da oracıkta ruhunu teslim etti. Azizin ölmesiyle keşiş onun bedenini aydınlatan kutsal bir ışık görüp meleksel bir ilahi işitti. Azizi şerefine yakışır şekilde gömdükten sonra da kendi manastırına döndü ve orada bu büyük azize ve kutsal hayatına olan tanıklığını paylaştı. Keşiş Pafnutius Aziz Onufrios’un öldüğü yerde kalmak istemiş fakat hurma ağacının çürüyüp su kaynağının kuruması üzerine bunu bir işaret sayıp kendi manastırına dönmüştü. (400y)

 

 

Kaynak: http://www.abbamoses.com/months/june.html )

 

 

 

12 Haziran Kutsal pederimiz aziz büyük Onufrius