Vakit ibadeti

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

Μέλλων ὁ Ἱερεύς τήν θείαν ἐπιτελεῖν Μυσταγωγίαν, ὀφείλει προηγουμένως μέν κατηλλαγμένος εἶναι μετά πάντων καί μή ἔχειν τι κατά τινος· καί τήν καρδίαν δέ, ὅση δύναμις, ἀπό πονηρῶν τηρῆσαι λογισμῶν, ἐγκρατεύεσθαί τε μικρόν ἀφ’ ἑσπέρας καί ἐγρηγορηκώς διάγειν μέχρι τοῦ τῆς Ἱερουργίας καιροῦ.

Τούτου δέ ἐπιστάντος ὁ Ἱερεύς καί ὁ Διάκονος ἐξέρχονται τοῦ ἱεροῦ Βήματος καί ποιήσαντες μετάνοιαν πρό τοῦ ἀρχιερατικοῦ θρόνου, ἔρχονται ἔμπροσθεν τῆς Ὡραίας Πύλης καί προσκυνοῦσι τρίς κατά ἀνατολάς.

Ὁ Διάκονος· Εὐλόγησον, δέσποτα.

Ὁ Ἱερεύς· Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ὁ Διάκονος· Ἀμήν.

Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος, καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ὁ Διάκονος· Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ΄)

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον. (γ΄)

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἡ Κυριακή Προσευχή, (Ματθ. 6, 9-13).

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὁ Ἱερεύς· Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εἶτα λέγουσι τά τροπάρια ταῦτα μετά κατανύξεως·

Ὁ Ἱερεύς· Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ὁ Διάκονος· Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπί σοί γάρ πεποίθαμεν, μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαγχνος, καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν, καί ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καί τό ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Ὁ Ἱερεύς· Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ μή ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διά σοῦ τῶν περιστάσεων· σύ γάρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ὁ Διάκονος· Κύριε, ἐλέησον. (ιβ΄)

Εὐθύς δέ ἀσπαζόμενοι τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, λέγουσι·

Τήν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γάρ ηὐδόκησας σαρκί ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῷ ἵνα ρύσῃ οὕς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ. Ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· χαρᾶς ἐπλήρωσας τά πάντα, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τό σῶσαι τόν κόσμον.

Καί τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου λέγοντες·

Εὐσπλαχνίας ὑπάρχουσα πηγή, συμπαθείας ἀξίωσον ἡμᾶς Θεοτόκε· βλέψον εἰς λαόν τόν ἁμαρτήσαντα, δεῖξον ὡς ἀεί τήν δυναστείαν σου· εἰς σέ γάρ ἐλπίζοντες τό Χαῖρε βοῶμέν σοι, ὥς ποτε ὁ Γαβριήλ, ὁ τῶν ἀσωμάτων ἀρχιστράτηγος.

Τήν δέ τοῦ Προδρόμου εἰκόνα λέγοντες·

Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γάρ ὄντως καί Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καί ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καί τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεόν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καί παρέχοντα ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Εἶτα ἀσπαζόμενοι τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου, ἐπ‘ ὀνόματι τοῦ ὁποίου τιμᾶται ὁ Ναός, λέγουσι τὸ Ἀπολυτίκιον αὐτοῦ.

Μετά δέ τόν ἀσπασμόν τῶν ἁγίων εἰκόνων ἔρχονται ἔπροσθεν τῆς Ὡραίας Πύλης.

Ὁ Διάκονος· Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Κύριε, ἐλέησον.

Κλίνουσι μικρὸν τὰς κεφαλὰς αὑτῶν. Ὁ δὲ Ἱερεύς ὑποκλινόμενος ἀσκεπής λέγει τήν εὐχήν·

Κύριε, ἐξαπόστειλον τήν χεῖρά σου ἐξ ὕψους κατοικητηρίου σου καί ἐνίσχυσόν με εἰς τήν προκειμένην διακονίαν σου· ἵνα ἀκατακρίτως παραστάς τῷ φοβερῷ σου βήματι, τήν ἀναίμακτον ἱερουργίαν ἐπιτελέσω. Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ δύναμις καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου καί παναμώμου ἁγίας αὐτοῦ Μητρός, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ), τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, (τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας) καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καί σώσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Καί, στραφέντες πρός δυσμᾶς καί ὑποκλίναντες ἀμφότεροι τήν κεφαλήν, αἰτούμενοι συγχώρησιν παρά τοῦ λαοῦ, εἰσέρχονται εἰς τό θυσιαστήριον, ὁ μέν Ἱερεύς διά τῆς βορείου πύλης, ὁ δέ Διάκονος διά τῆς νοτίου, λέγοντες·

Εἰσελεύσομαι εἰς τόν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρός ναόν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου.

Καὶ προσκυνήσαντες τρὶς πρὸ τῆς ἁγίας Τραπέζης, ἀσπάζονται ὁ μὲν Ἱερεὺς τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ τὴν ἁγίαν Τράπεζαν, ὁ δὲ Διάκονος μόνον τὴν ἁγίαν Τράπεζαν.

ΕΝΔΥΣΙΣ ΚΑΙ ΝΙΨΙΣ ΧΕΙΡΩΝ

Εἶτα λαμβάνει ἕκαστος τὰ ἱερὰ αὐτοῦ ἄμφια καὶ προσκυνεῖ τρὶς κατὰ ἀνατολὰς λέγων τὸ·

Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

Εἶτα ὁ διάκονος προσέρχεται τῷ ἱερεῖ κρατῶν τὸ στιχάριον, τὸ ὀράριον καὶ τὰ ἐπιμάνικα καὶ λέγει·

Εὐλόγησον, Δέσποτα, τὸ στιχάριον σὺν τῷ ὀραρίῳ.

Ὁ δὲ ἱερεὺς σφραγίζων αὐτὰ σταυροειδῶς, λέγει·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ ἀσπαζόμενος ὁ διάκονος τὴν δεξιὰν τοῦ ἱερέως, ὑποχωρεῖ εἰς ἕν μέρος τοῦ ἱεροῦ Βήματος καὶ ἐνδύεται.

Ὁ δὲ ἱερεὺς λαβὼν τὸ στιχάριον καὶ εὐλογῶν αὐτὸ σταυροειδῶς, λέγει·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ ἐνδύεται αὐτὸ λέγων·

Ἀγαλλιάσεται ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ Κυρίῳ· ἐνέδυσε γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης περιέβαλέ με· ὡς νυμφίῳ περιέθηκέ μοι μίτραν καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμῳ.

Εἶτα λαβὼν τὸ ἐπιτραχήλιον καὶ σφραγίσας ἐπιτίθησιν αὐτὸ ἐπὶ τοῦ τραχήλου αὐτοῦ λέγων·

Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ ἐκχέων τὴν χάριν αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτοῦ· ὡς μῦρον ἐπὶ κεφαλῆς τὸ καταβαῖνον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ Ἀαρῶν, τό καταβαῖνον ἐπὶ τὴν ᾤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ.

Εἶτα λαβὼν τὴν ζώνην καὶ σφραγίσας περιζωννύμενος αὐτὴν λέγει·

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς, ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου.

Εἶτα σφραγίσας περιτίθεται τὰ ἐπιμάνικα. Καὶ εἰς μὲν τὸ δεξιὸν λέγει·

Ἡ δεξιά σου, Κύριε, δεδόξαστε ἐν ἰσχύι· ἡ δεξιά σου χείρ, Κύριε, ἔθραυσεν ἐχθρούς· καὶ τῷ πλήθει τῆς δόξης σου συνέτριψας τοὺς ὑπεναντίους.

Ἐν δὲ τῷ ἀριστερῷ λέγει·

Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με· συνέτισόν με καὶ μαθήσομαι τὰς ἐντολάς σου.

Εἶτα λαβὼν τό ἐπιγονάτιον, εἴ πέρ τις ἔχων ἀξίωμα, καί σφραγίσας αὐτό καὶ ἀσπασάμενος λέγει·

Περίζωσαι τὴν ρομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ, τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου καὶ ἔντεινον καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πρᾳότητος καὶ δικαιοσύνης, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά σου.

Εἶτα λαβὼν τὸ φαιλόνιον καὶ σφραγίσας ἀσπάζεται τὸν ἐπὶ τοῦ τραχήλου σταυρὸν καὶ περιβαλλόμενος λέγει οὕτως·

Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.

Μετὰ ταῦτα, ἀπελθόντες εἰς τὸν νιπτῆρα ὅ τε Ἱερεὺς καὶ ὁ Διάκονος, νίπτουσι τὰς χεῖρας αὐτῶν λέγοντες τόν Ψαλμόν·

Νίψομαι ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου καὶ κυκλώσω τὸ θυσιαστήριόν σου, Κύριε, τοῦ ἀκοῦσαί με φωνῆς αἰνέσεώς σου καὶ διηγήσασθαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου. Κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καὶ τόπον σκηνώματος δόξης σου.

VAKİT İBÂDETİ[1]

İlâhî Âyin’i icrâ edecek olan Rûhânînin herkesle barışık olması ve hiç kimseye karşı kırgın olmaması gerekir. Ayrıca gücü yettiği kadar yüreğini kötü düşüncelerden uzak tutmalı, akşamdan îtibâren bir müddet nefsine hâkim olup, Âyin vaktine dek mânen uyanık kalmalıdır.

Vakit geldiğinde ise Rûhânî ile Diyakos kutsal Yerden çıkıp Episkopos tahtının huzûrunda secde ettikten sonra Güzel Kapı’nın önüne gelirler ve doğuya doğru üç defa secde ederler.

Diyakos: Övgü sun, ey efendi.

Rûhânî: Allah’ımız her zaman, şimdi ve dâima ve ebetler ebedince mübârektir.

Diyakos: Âmin.

Hamdolsun sana, ey Allah’ımız, hamdolsun sana.

Ey semâvî kral, Tesellîci, gerçeğin Ruhu, her yerde hazır olan ve her şeyi tamamlayan, iyiliklerin hazînesi ve hayat bağışlayan, gel ve içimize yerleş, bizi her türlü lekeden arındır ve ey iyi olan, canlarımızı kurtar.

Diyakos: Kutsal Allah, Kutsal Kudretli, Kutsal Ölümsüz, bize merhamet eyle. (3 defa)

Peder, Oğul ve Kutsal Ruh’a hamdolsun.

Şimdi ve dâima ve ebetler ebedince. Âmin.

Ey tamâmen Kutsal Üçleme, bize merhamet eyle. Ya Rab, günahlarımız için insaflı ol. Ey Efendi, suçlarımızı affeyle. Ey Kutsal olan, zayıflıklarımıza nazar eyle ve şifâ ver, adın uğruna.

Ya Rab, merhamet eyle. (3 defa)

Peder, Oğul ve Kutsal Ruh’a hamdolsun.

Şimdi ve dâima ve ebetler ebedince. Âmin.

Rab’bin Duâsı, [Matta 6:9-13].

Göklerdeki Pederimiz, adın kutsal kılınsın. Krallığın gelsin. Gökte olduğu gibi, yeryüzünde de senin istediğin olsun. Bugün bize gündelik ekmeğimizi ver. Bize karşı suç işleyenleri bağışladığımız gibi, sen de bizim suçlarımızı bağışla. Ayartılmamıza izin verme. Bizi kötü olandan kurtar.

Rûhânî: Çünkü krallık, güç ve izzet senindir, Peder’in, Oğul’un ve Kutsal Ruh’un, şimdi ve dâima ve ebetler ebedince. Âmin.

Sonra aşağıdaki ilâhîleri huşûyla okurlar:

Rûhânî: Bize merhamet eyle, ya Rab, bize merhamet eyle, çünkü her türlü mâzeretten mahrum olarak biz günahkârlar, Efendimiz olan sana bu niyâzımızı sunarız, bize merhamet eyle.

Diyakos: Peder, Oğul ve Kutsal Ruh’a hamdolsun.

Ya Rab, bize merhamet eyle, çünkü sana güveniriz, bize ziyâdesiyle gazaplanma, ne de suçlarımızı hatırla, ancak şefkatli olduğun için şimdi bize nazar eyle ve düşmanlarımızdan kurtar.[2] Zîra Allah’ımız sensin, biz de senin halkınız, hepimiz ellerinin eserleriyiz ve senin adını çağırırız (adına niyaz ederiz).

Rûhânî: Şimdi ve dâima ve ebetler ebedince. Âmin.

Ey mübârek Allahdoğuran, şefkatin kapısını bize aç, sana ümit bağlayarak hüsrâna uğramayalım, ancak vâsıtanla felâketlerden kurtulalım, çünkü Hristiyanların soyunun kurtuluşu sensin.[3]

Diyakos: Ya Rab, merhamet eyle. (12 defa)

Akabinde ise, İsa Mesih’in ikonasının önünde secde ederek (onu ve öperek) şöyle derler:

Kabahatlerimizin affını dileyerek lekesiz tasvîrine secde ederiz ey iyi olan Mesih Allah. Çünkü yaratmış olduklarını düşmanın[4] esâretinden kurtarmak için bedende haça gerilmeye râzı oldun. Bu yüzden şükranla sana haykırırız, ‟Ey Kurtarıcımız, dünyayı kurtarmaya gelerek her şeyi sevinçle doldurdunˮ.

Meryem Ana’nın ikonasında:

Şefkatin kaynağı olduğun için merhamet bulmaya bizi lâyık kıl, ey Allahdoğuran. Günah işlemiş olan halkı gör ve kudretli işlerini dâima yaptığın gibi göster, çünkü sana güvenerek Başmelek Cebrâil’in bir zamanlar söylediği gibi sana ‟Selâmˮ[5] diye haykırırız.

Öncü, Vaftizci Yahya Peygamber’in ikonasında:

Doğru kişi övgülerle anılır,[6] ancak ey Öncü, Rab’bin tanıklığı sana kâfi gelir,[7] çünkü gerçekten Peygamberler’den dahi daha fazla hürmete değer göründün ve ırmak kenarında, vâzedileni vaftiz etmeye[8] lâyık kılındın. Bunun için, hakkaniyet uğrunda fazlasıyla mücâdele ederek, ölüler diyârında bulunanlarda,[9] bedende beliren,[10] dünyânın günahını kaldıran[11] ve bize ulu merhametini bağışlayan Allah’ı sevinçle müjdeledin.

Akabinde kilisenin ithaf edildiği Azizin ikonasında Azize mahsus Apolitikion ilâhîsini söylerler.

İkonaları öptükten sonra Güzel Kapının önüne gelirler.

Diyakos: Rab’be yalvaralım. Ya Rab, merhamet eyle.

Her ikisi de başları açık halde hafifçe eğilirler. Rûhânî ise şu duâyı okur:

Ya Rab, yukarıdaki meskeninden elini uzat[12] ve beni buradaki hizmetin için güçlendir ki, senin korkunç kürsünün huzûrunda mahkûm olmaksızın durarak, kansız sunu âyinini icrâ edebileyim. Çünkü güç ve izzet senindir, ebetler ebedince. Âmin.

Gerçek Allah’ımız Mesih, tamâmen temiz ve tamâmen lekesiz kutsal Anası’nın, Aziz, izzetli ve gayet iyi üne sâhip Elçilerin, Aziz, izzetli ve muzaffer şehitlerin, Aziz ve ilâhî Pederlerimizin, ……….’in (kilisenin ithaf edildiği Azizin), Allah’ın ataları Aziz ve doğru Yohakim ve Anna’nın, andığımız Aziz ……….’in (o günde anılan Azizin) ve bütün Azizlerin şefâatleriyle, bizlere merhamet eyle ve kurtar, çünkü iyi ve insanseversin.

Aziz pederlerimizin duâlarıyla, ya Rab İsa Mesih Allah, bize merhamet eyle. Âmin.

Ve batıya doğru dönüp başlarını eğerek halktan kutsal hizmeti icrâ etmek için af dilerler. Akabinde Rûhânî kuzey kapıdan, Diyakos ise güney kapıdan kutsal Sunağa girerek şöyle derler:

Evine gireceğim, senin korkunla kutsal mâbedine doğru secde kılacağım.[13]

Akabinde kutsal Sunağın önünde üç defa secde ederler. Rûhânî kutsal İncil’i ve kutsal Sunağı, Diyakos ise yalnızca kutsal Sunağı öper.

KİSVENİN GİYİLMESİ VE ELLERİN YIKANMASI

Her biri kutsal kıyâfetlerini alırlar ve doğuya doğru secde ederek şöyle derler:

Ey Allah, ben günahkâra merhamet eyle.[14]

Diyakos ‟stiharionˮ, ‟orarionˮ ve ‟epimanikaˮları tutarak Rûhânîye yaklaşıp şöyle der:

Ey Efendi, ‟stiharionˮ ile ‟orarionˮu mübârek kıl.

Rûhânî ise onların üzerine haç işâretini yapıp şöyle der:

Allah’ımız her zaman, şimdi ve dâima ve ebetler ebedince mübârektir. Âmin.

Diyakos, Rûhânî’nin sağ elini öpüp kutsal Yerin sağ tarafında, Kitâb-ı Mukaddes’ten aşağıdaki âyetleri okuyarak kisvesini giyinir.

Rûhânî ‟stiharionˮu alır ve üzerine haç işâretini yapıp şöyle der:

Allah’ımız her zaman, şimdi ve dâima ve ebetler ebedince mübârektir. Âmin.

‟Stiharionˮu giyerken şöyle der:

Allah’ımla canım coşacak; çünkü çelenkle süslenmiş güvey gibi, takılarını kuşanmış gelin gibi, bana kurtuluş giysisini giydirdi, beni doğruluk kaftanıyla örttü.[15]

Rûhânî ‟epitrahilionˮu alır ve üzerine haç işâretini yapıp boynuna geçirerek şöyle der:

Lütfunu râhiplerinin üzerine döken Allah’ımız mübârektir· başa sürülen değerli yağ gibi, sakaldan, Hârun’un sakalından kaftanın yakasına dek inen yağ gibi.[16]

Rûhânî kuşağı alır ve üzerine haç işâretini yapıp kuşanarak şöyle der:

O Allah ki mübârektir, beni kuvvetle kuşatır ve yolumu kusursuz kılar.[17]

Akabinde ‟epimanikaˮlar üzerine haç işâretini yapar. Sağ elindekini taktığında şöyle der:

Senin sağ elin, ya Rab, kudrette yücedir, senin sağ elin, ya Rab, düşmanları ezer. Ve sana karşı ayaklananları, azametinin çokluğunda yıkarsın.[18]

Sol elindekini taktığında şöyle der:

Senin ellerin beni yarattı ve bana şekil verdi. Bana anlayış ver de emirlerini öğreneyim.[19]

Rûhânî ‟epigonationˮ takmak için rütbeye sâhipse, onu alır ve üzerine haç işâretini yapıp öptükten sonra şöyle der:

Ey kudretli, beline kılıcını, güzelliğini ve görkemini kuşan. Ve gerçek, yumuşak huyluluk ve adâlet uğruna, haşmetinle (yayını) ger ve zaferle ilerle. Ve sağ elin sana korkunç işler göstersin.[20]

Akabinde ‟felonionˮu onu alır ve üzerine haç işâretini yapıp arkasındaki haçı öptükten sonra şöyle der:

Kâhinlerin (Râhiplerin) doğruluğu kuşansın ve sâdıkların sevinçle terennüm etsin.[21]

Akabinde Rûhânî ile Diyakos ellerini yıkarken şu Mezmur’u okurlar:

Suçsuzlar arasında ellerimi yıkar, sunağının çevresinde dönerim, ya Rab; tâ ki, şükran sesini işittireyim ve senin bütün hârikalarını îlân edeyim. Ya Rab, evinin güzelliğini ve izzetinin bulunduğu yeri severim.[22]

[1] Rûhânîlerin ilâhî Âyin öncesine mahsus ibâdeti.

[2] Mezmur 31:15, 136:24.

[3] Kurtarıcımız olan İsa Mesih’i doğurması ve O’na şefâat eylemesinden dolayı.

[4] Şeytan’ın.

[5] Luka 1:28.

[6] Süleyman’ın Özdeyişleri 10:7.

[7] Matta 11:11, Luka 7:28.

[8] Matta 3:13-17, Markos 1:9-11, Luka 3:21-22.

[9] Yahya Peygamber’in şehit edilmesiyle, İsa Mesih’ten önce ölüler diyârına gitmesi.

[10] İnsan olan (Pavlos’un Timoteos’a Birinci Mektubu 3:16).

[11] Yuhanna 1:29.

[12] 2. Târihler 6:30, 30:27, Mezmur 144:7.