« Efendimizin öğretisinde ve öğütlerinde » bir eğitim

Küçük Arsenios, emdiği sütle birlikte ailesinden inancı da öğrenmeye başladı ; hikâye ve masallar yerine Aziz Arsenios’un hayatını ve mucizelerini dinledi. Gönlünde, Hacı Efendi lâkabıyla çağrılan Aziz Arsenios için hayranlık ve sevgi doğdu. En genç yaşından itibaren, adını taşıdığı azize benzemek için o da keşiş olmaya karar verdi.

Aziz Arsenios’tan sonra, hayatında en iyi etkiyi yapan kişi annesi oldu ; annesini çok seviyor ve elinden geldiğince yardım ediyordu. Alçakgönüllülüğü ondan öğrendi. Annesinin nasihati, okul arkadaşlarıyla oynarken gurura kapılıp onları geride bırakmaya çalışmaması, birinci gelmek için sağa sola dirsek atmaya kalkışmamasıydı çünkü birinci veya sonuncu olmak aynı kapıya çıkıyordu.

Ölçülü olmayı ve yemek vakti gelmeden yemek yememeyi de öğrendi annesinden ; annesine göre vakitsiz yemek şehvet, hovardalık gibi bir şeydi.

Annesi ona sade olmayı ve işine özen göstermeyi, başkalarına kibar ve dikkatle davranmayı ve ayartıcının (şeytan) adını hiçbir zaman anmamayı da öğretmişti.

Günde iki defa ailece, aile ikonalarının önünde dua ederlerdi. Annesi bu sırada, bir yandan İsa Duasını okuyarak günlük işlerini sürdürürdü.

Ailenin dindarlığı o derecedeydi ki harmana giderken bile yanlarında antidoron* götürürlerdi.

Küçük Arsenios kıvrak zekâsıyla ailesinden öğrendiği bütün iyi şeyleri özümsüyordu.

Onları örnek alarak oruç tutmayı, dua etmeyi ve kiliseye gitmeyi öğreniyordu. Ailenin sevgili çocuğuydu. “ Bir yandan” diyecekti sonraları, “elimi ustaca kullanabildiğim ve işleri iyi yaptığım için babam beni severdi, öte yandan, sözüm ona dindarlığımdan ötürü de annem.”

Aynorozlu Peder İsaak’ın kaleme aldığı Kapadokyalı Aziz Paisios (1924-1994) kitabından bir alıntıdır. (Paros yayıncılık, İstanbul, 2015)